Budowa i eksploatacja elektrowni wiatrowych oraz infrastruktury towarzyszącej nie stanowi działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług. Tym samym dzierżawiony grunt, na którym wzniesione będą elektrownie wiatrowe nie jest przeznaczony na cele rolnicze, a zatem wynagrodzenie otrzymywane z tytułu dzierżawy podlega opodatkowaniu VAT. Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25.11.2011 r. (IFSK 216/11).
W 2009 r. zawarto umowę dzierżawy gruntów, oznaczonych w rejestrze jako pastwiska, grunty rolne oraz rowy. Warunki umowy umożliwiały dzierżawcy wzniesienie na dzierżawionym gruncie elektrowni wiatrowych wraz z infrastrukturą towarzyszącą z zachowaniem prawa do użytkowania gruntów w celach rolniczych. Ponadto dla terenu objętego umową dzierżawy został opracowany plan zagospodarowania przestrzennego przewidujący złożony sposób jego użytkowania. Plan, oprócz uznania gruntu za tereny rolne, dopuszczał budowę oraz eksploatację elektrowni wiatrowych, a także wszelkiej infrastruktury związanej z inwestycją. Na tle przedstawionych okoliczności skierowano do organu podatkowego pytanie czy grunt będący przedmiotem dzierżawy należy traktować jako teren niezabudowany inny niż teren budowlany oraz przeznaczony pod zabudowę, a tym samym czy dzierżawienie przez stronę tego terenu jest zwolnione od podatku od towarów i usług w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem wnioskodawcy, wydzierżawiony teren, zgodnie z ewidencją gruntów stanowi użytki rolne, z kolei istniejący plan zagospodarowania przestrzennego wskazuje, że przedmiot dzierżawy to teren rolny, a jego podstawowe przeznaczenie to utrzymanie dotychczasowego rolniczego sposobu użytkowania, stąd teren ten należy traktować jako teren niezabudowany inny niż budowlany i przeznaczony pod zabudowę, co powoduje, że nie ma on obowiązku uiszczania podatku VAT. Organ podatkowy nie zgodził się z takim stanowiskiem. W ocenie fiskusa dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie obowiązującego do 31.12.2009 r. § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 28.11.2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 212, poz. 1336), a od 1.1.2010 r. § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 24.12.2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 224, poz. 1799). Zdaniem organu podatkowego, skoro ustawodawca w ustawie o VAT nie zdefiniował pojęcia cele rolnicze, to należało odnieść się do pojęcia tej działalności w myśl w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT. Jeżeli wydzierżawiony grunt przeznaczono pod zabudowę elektrowni wiatrowej, to w ocenie organu, nie było podstawy do korzystania ze zwolnienia podatkowego. Ostatecznie stanowisko fiskusa potwierdził NSA. Uchylają wyrok sądu niższej instancji NSA uznał, iż WSA większość swych wywodów poświęcił art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a przepis ten nie miał zastosowania w rozpoznawanej sprawie. Mimo bowiem tego, że art. 43 ust. 1 pkt 9 stanowił przedmiot pytania zadanego przez wnioskodawcę w kontekście opodatkowania dzierżawy gruntów rolnych, to słusznie został w wydanej interpretacji pominięty, jako nieprzystający do rodzaju świadczenia opisanego we wniosku.
Według art. 693 KC strony umowy (wydzierżawiający i dzierżawca) zobowiązują się względem siebie – wydzierżawiający do oddania rzeczy do używania i pobierania z niej pożytków przez dzierżawcę, a dzierżawca do opłacania czynszu w ustalonej przez strony wysokości. Z punktu widzenia prawa podatkowego, a w szczególności regulacji dotyczącej podatku VAT, czynność opisana w powołanym przepisie nie może zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, albowiem nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Świadczy o tym chociażby brak możliwości zbycia przez dzierżawcę przedmiotu dzierżawy lub zmiany przeznaczenia przedmiotu dzierżawy bez zgody wydzierżawiającego. Tym samym w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT czynność ta jest usługą.
Dalej NSA zauważa, że na postawie wcześniej wspomnianych rozporządzeń dzierżawa gruntu podlega zwolnieniu podatkowego wtedy, gdy dany grunt jest przeznaczony na cele rolnicze. Z kolei w przypadku nieruchomości gruntowej o jej rolniczym przeznaczeniu świadczy faktyczne prowadzenie działalności rolniczej na danym gruncie, o czym tak jak w rozpoznawanej sprawie, świadczyć mogą postanowienia zawartej umowy dzierżawy. Akty prawa miejscowego nie stanowią wiarygodnego źródła informacji na ten temat, gdyż regulują jedynie uprawnienie do prowadzenia określonej działalności, w tym działalności rolniczej, nie dając jednak gwarancji, że taka działalność jest faktycznie prowadzona. W ocenie NSA prowadzone na dzierżawionym gruncie prace związane z budową i eksploatacją elektrowni wiatrowych oraz infrastruktury towarzyszącej to czynności, które nie mieszczą się w zakresie pojęciowym działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT. Dlatego usługa dzierżawy nie korzysta ze zwolnienia podatkowego.